Çaça

 

kendi için bir korkunun 

          balo kıyafetlerini almış dante   

p lastik çocuk elleri ve naylon bir duman

pencere güneşine dalgalı bir peruk sonra    

sonbahar havasına kestane rengi 

                               kül rengi kediler   

 

üstüne başına havlu yüzlü bir titreme almış

kukla omuzlarına gözü yaşlı korkuluk  

kendiden önce bir karın almış foucault’ nun piposuna   

şalını unutunca kış kozalakları

          lavabo çiçeklerini

                     bir endişedir almış        

 

önce bir kova-lamadır elle nefesin dansı    

barthok’u n  dudak panjurlarından neşe   

ve evin sakin sineği

                      kendi için bir sihirli küreyi

kova yapmış hayal balıklarının yüzdüğü  

kısık ışık martıları gagalamasın diye etlerini  

almış üstüne başına bunca ısırgan kuyruğu            

 

bu

kardinal richelieu’nün elinde gördüğünüz    

               katliam topografyaları  

durağanı bile bağlamaya yeter tutkunun

                                                 kabuğuna 

çan çiçekleri mi kalp çarpıntıları mı:

çaçabalığı... kuvars... kasvetv e  k         ü

                                                               m

                                                                ü

                                                                 l

                                                                 ü

                                                                  s

                                                                    .

                                                                     .

dökülüyor şimdi kırış kırış yeraltı  keşişlerinin

                         kızgın taşlarda seğiren  al-ın-ları--na